မိုးစက္ဒိုင္ယာရီ ၂

မိုး
စကားလံုးက တစ္လံုးတည္းပါ။
တစ္ခါတစ္ေလ ရုတ္တရက္ ေရာက္လာတတ္တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ သူ႔ရဲ႕ ေရွ႕ေတာ္ေျပး ေလညင္းတို႔နဲ႔အတူ ေရာက္လာတတ္တယ္။
တစ္ခါတစ္ခါက်ရင္ေတာ့ မထင္ထားသလို စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔ ေရာက္လာျပန္ေရာ။

ဘယ္လိုပဲ ဆိုဆို....
မိုးကို လူတိုင္းက ခ်စ္ၾကတယ္။
မိုးကို လူတိုင္းက ေမွ်ာ္ၾကတယ္။
မိုးက လူတိုင္းကို ေအးျမမႈေပးတယ္။
မိုးက လူတိုင္းကို စိတ္အပန္းေျဖမႈ ေပးတယ္။
သူက်လာတဲ့ မညီညာတဲ့ မိုးစက္က်သံ ေလးေတြက ကာရန္ညီေနတဲ့ ေတးသြား တစ္ပုဒ္လိုပါပဲ။

ကြၽန္ေတာ္ မိုးကို ခ်စ္တာ တစ္ခုရွိတယ္။
မိုးစက်ခ်ိန္ ရွဴရႈိက္ရတဲ့ ေျမသင္းရနံ႔...
တစ္ခ်ဳိ႕က မိုးနံ႔လို႔လည္း ေခၚၾကတယ္။
ေျမသင္းရနံ႔ေလးရရင္ သူလာေတာ့မယ္ ...
တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သူဆင္းလာတယ္....
တစ္စက္... ေဟာ ေနာက္တစ္စက္....
ဒီလိုနဲ႔ သူဟာ ေရာက္လာေလ့ရွိတယ္....

မိုးဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ တူတယ္။
မိုးဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ပညာေပးတယ္။
မိုးစက္ကေလးေတြဟာ တစ္စက္ၿပီး တစ္စက္ က်လာရင္းနဲ႔ မိုးေရေတြဆိုၿပီး မ်ားလာတယ္။
က်လာပံုခ်င္းလည္း မတူသလို အ႐ြယ္အစားခ်င္းလည္း မတူၾကဘူး။
ဒါေပမယ့္....
စုစည္းလိုက္ေတာ့ တူညီတဲ့ ပမာဏတစ္ခု ရရွိတယ္။

ဒီလိုပါပဲ...
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ငယ္စဥ္ကတည္းက ပညာေတြ သင္ၾကားခဲ့ရတယ္။ ေက်ာင္းပညာေရာ၊ ဗဟုသုတပညာေရာ၊ ေလာကီပညာေရာ၊ ေလာကုတၲရာ ပညာေရာ၊ ပညာမ်ားစြာ စံုလို႔....
ပညာအမ်ဳိးအစား မတူၾကဘူး။ ရရွိနိုင္တဲ့ ေနရာခ်င္းလည္း မတူၾကဘူး။
ဒါေပမယ့္.... တူညီတာတစ္ခုက မိမိဘဝ တိုးတက္ေရးမွာ အေထာက္အကူ ျပဳတဲ့ အခ်က္ပဲ။

မိုးလည္း ႐ြာလာေရာ ငယ္ငယ္က ဆိုခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ နႈတ္က အလိုလို ေရ႐ြတ္မိတယ္။

မိုး႐ြာရင္ မိုးေရခ်ဳိးမယ္
ေမေမလာရင္ နို႔စို႔မယ္
ေဖေဖလာရင္ အုန္းသီးခြဲစားမယ္....

ဒီညမိုး႐ြာတဲ့အခ်ိန္ ခံစားမိတဲ့ မိုးစက္ဒိုင္ယာရီရဲ႕ ခံစားခ်က္တစ္ခုပါပဲေလ....

လင္းယံခ ျမန္မာစာ
(မိုးစက္ဒိုင္ယာရီ ၂)